آموزش تصویری دعوای فک رهن

فکّ رهن به معنای آزادکردن رهن است. قبل از ورود به بررسی دعوای الزام به فکّ رهن، باید با تعریف رهن و نکات مربوط به آن آشنا شویم. قانون‌گذار در مادّۀ ۷۷۱ قانون مدنی، رهن را عقدی تعریف کرده است که به‌موجب آن بدهکار، مالی را برای وثیقه به طلبکار می‌دهد تا درصورت عدم پرداخت بدهی، طلبکار بتواند از همان مال موردِ رهن، طلبش را وصول کند. در عقد رهن، رهن‌دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن می‌گویند. همان‌طور که می‌دانید، عقود به دو دستۀ عقد لازم و عقد جایز تقسیم می‌شوند. در عقد لازم، طرفین عقد، حقّ برهم‌زدن معامله را ندارند؛ مگر در قانون یا قرارداد این حق برایشان وجود داشته باشد؛ ولی در عقد جایز، هریک از طرفین دعوا در هرزمانی که بخواهند، می‌توانند معامله را به‌هم بزنند.